ŚCIÓŁKI DLA DROBIU
Jaka ściółka zamiast słomy? Co zamiast słomy dla kur? Jaka ściółka dla kur jest najlepsza?
Jeśli zadajesz sobie pytanie jaką wybrać ściółka dla drobiu to jesteś we właściwym miejscu.
Oferujemy z bezpłatną dostawą i rozładunkiem od 1 palety:
ściółkę wiórową, pellet ze słomy, torf oraz mieszanki torfowo-wiórowa dla drobiu.
Specjalizujemy się w dostarczaniu wysokiej jakości ściółki dla drobiu. Oferujemy szeroki wybór produktów, które są idealne dla indyków, brojlerów kurzych, kur niosek. Dostarczamy podłoża dla piskląt jednodniowych jak na odchów.
W naszej ofercie znajdziesz podłoża hodowlane dla drobiu.:
- ściółkę wiórową przeznaczoną dla indyków oraz brojlerów kurzych, którą cechuje wysoka jakość oraz trwałość.
- Pellet ze słomy będący rozwiązanie bardziej ekonomicznym dostarczamy w postaci twardej o różnej granulacji lub rozkruszonej. Ten ostani sprawdza się zwłaszcza dobrze w kurnikach które nie posiadają ogrzewania podłogowego.
- Bardzo ekonomiczne podłoże torfowe. Czysty kwaśny torf sprawdzi się doskonale w hodowli indyków. Torf z domieszką wiórów drzewnych jest doskonałym rozwiązaniem dla hodowców kur i kurcząt.
Nasze produkty dostępne są w opakowaniach o różnych wielkościach, co pozwala na dopasowanie ich do potrzeb każdego klienta. W naszym sklepie internetowym oferujemy konkurencyjne ceny oraz szybką i niezawodną dostawę wraz z rozładunkiem na terenie całej Polski.
Zapewniamy obsługę klienta na najwyższym poziomie, dzięki czemu nasze produkty są idealnie dopasowane do wymagań klientów o różnych potrzebach i budżetach. Oferujemy produkty zarówno dla właścicieli małych kurników przydomowych, jak i dla dużych ferm o powierzchni kurników 10 000 m2.
Zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą i skorzystania z naszych produktów, które pomogą w utrzymaniu czystości i higieny w kurniku oraz zapewnią komfort i zdrowie dla twojego drobiu.
Jeśli ściółka w budynku inwentarskim jest często mokra, może to prowadzić do wzrostu wilgotności we wszystkich pomieszczeniach i powodować problemy zdrowotne dla drobiu. Zbyt wilgotna ściółka może spowodować uszkodzenia piersi, mostka i nóg, a nieodpowiednie warunki chowu, takie jak wysoka wilgotność, stężenie amoniaku i siarkowodoru, mogą zwiększyć ryzyko chorób takich jak kokcydioza, pasożyty i grzyby. Nieregularne warunki ściółki mogą również przyczynić się do biegunek, zapalenia oczu, tchawicy i płuc, zabrudzenia skorupek jaj i upierzenia, a także oblepienia pazurów drobiu. W skrajnych przypadkach wilgotna i brudna ściółka może prowadzić do wydziobywania piór w ramach jednego stada lub nawet do kanibalizmu. W rezultacie wilgotna i kwaśna ściółka może prowadzić do różnych schorzeń u drobiu i zwiększyć koszty leczenia oraz obniżyć wydajność produkcji.
Dlatego lepiej zapobiegać niż leczyć. Jakość ściółki ma decydujący wpływ na mikroklimat obiektu inwentarskiego, zdrowie, samopoczucie i witalność drobiu. Tylko odpowiednio dobrana ściółka, która spełnia określone wymagania, może skutecznie wiązać wilgoć i zapobiegać niepożądanym konsekwencjom dla stada. Powinna również mieć wysoką zdolność absorpcji amoniaku i siarkowodoru oraz skutecznie ograniczać kontakt zwierząt z zanieczyszczeniami. Ściółka powinna być ciepłochłonna, spełniając rolę materaca, a ptaki powinny mieć swobodę poruszania się po niej. Powinna zawierać jak najwięcej suchej masy, nie pylić i zapewnić natychmiastowy efekt wysuszania.
Korzystając z najnowocześniejszej technologii w produkcji, hodowcy powinni przestrzegać zasad higieny i czystości ściółki. Odpowiedzialni hodowcy, którzy stosują się do wytycznych dotyczących profesjonalnej ściółki, unikają niepożądanych skutków i cieszą się powodzeniem swojej produkcji przez cały okres jej funkcjonowania.
Ściółka w kurniku – jak dbać o dobrostan i zdrowie drobiu?
W trosce o dobrostan i zdrowie drobiu, ściółka stanowi kluczowy element środowiska, które jest istotne dla efektywności produkcji i zapewnienia odpowiednich warunków dla ptaków. Aby zapewnić właściwe parametry fizyczne ściółki, takie jak temperatura, wilgotność i pH, należy regularnie monitorować i utrzymywać je w odpowiednim zakresie. Negatywne zmiany w jakości ściółki mogą wpłynąć negatywnie na zdrowie i wartość produkcyjną ptaków.
Ściółka, jako ważny element ruchomego wyposażenia kurnika, składa się z miękkich i suchych materiałów, co pozwala na stworzenie naturalnego środowiska dla ptaków przy minimalnych kosztach. Wybierając odpowiedni materiał ściółkowy, należy wziąć pod uwagę jego rodzaj, wartość użytkową oraz dostępność na rynku i cenę. Materiał powinien być suchy, niezanieczyszczony i pozbawiony zapachu oraz być higroskopijny, co zależy od wielkości ziarnistości. Najlepsza jest struktura gruzełkowata, która ogranicza emisję szkodliwych gazów. Właściwa głębokość ściółki, na której utrzymywane są ptaki, powinna wynosić od 5 do 7,5 cm, a materiał ściółkowy powinien być izolacyjny, aby zapewnić ptakom ciepło.
Dbanie o ściółkę w kurniku jest niezbędne dla zdrowia i dobrostanu ptaków, a także wpływa pozytywnie na efektywność produkcji. Regularne monitorowanie i utrzymywanie właściwych parametrów ściółki jest kluczowe, a wybór odpowiedniego materiału ściółkowego może znacznie wpłynąć na jego jakość i wartość użytkową. Dbanie o ściółkę w kurniku jest zatem jednym z najważniejszych aspektów utrzymania zdrowia i dobrostanu drobiu.
Słoma, trociny, torf, wióry drzewne - każdy drobiarz wie, że wybór materiału ściółkowego ma ogromne znaczenie dla zdrowia i komfortu jego zwierząt. Dlatego warto znać wady i zalety poszczególnych rozwiązań.
Najczęściej stosowaną ściółką jest słoma zbożowa, a w szczególności pszeniczna. Jest to materiał o dobrej wodochłonności, a jednocześnie świetnie izolujący, co zimą zapewnia ptakom ciepło. Dodatkowo, słoma pozwala im na grzebanie, co jest naturalnym zachowaniem dla tych zwierząt.
Trociny to materiał, który zazwyczaj jest tańszy od słomy, ale i mniej wygodny. Są one mniej wodochłonne i trudniejsze w utrzymaniu czystości, a dodatkowo nie stwarzają możliwości grzebania. Z drugiej strony, ich neutralizacja zapachu amoniaku jest znacznie lepsza niż w przypadku słomy.
Torf to materiał, który - choć również charakteryzuje się dużą higroskopijnością - nie jest powszechnie stosowany. Jego użycie sprzyja zapyleniu powietrza i szybkiemu zbrylaniu, co utrudnia utrzymanie czystości w pomieszczeniu.
Wióry drzewne to materiał, który również posiada swoje wady i zalety. Z jednej strony, mają bardzo dobrą wodochłonność i neutralizują zapach amoniaku. Z drugiej strony, wióry pochodzące bezpośrednio z tartaku mogą zawierać zanieczyszczenia, co stanowi zagrożenie dla zdrowia drobiu.
Podobnie jak w przypadku innych materiałów, dobrym rozwiązaniem jest połączenie wiórów z innymi materiałami, np. plewami roślin strączkowych. Warto jednak pamiętać, że nie nadają się one do bezpośredniego użycia jako ściółka ze względu na niską wodochłonność.
Aby utrzymać właściwe warunki dla ptaków hodowlanych, należy pamiętać o odpowiedniej wilgotności ściółki. Według zaleceń, w okresie letnim nie powinna przekraczać 18%, a w okresie zimowym 36%. Niska temperatura otoczenia może jednak wpłynąć na wzrost wilgotności, co sprzyja powstawaniu twardej skorupy na powierzchni ściółki. Zbyt duża wilgotność podłoża może również prowadzić do powstawania plam na odnóżach i pęcherzy piersiowych ptaków oraz zwiększonej podatności na choroby i pasożyty.
Warto zauważyć, że wilgotne warunki w pomieszczeniu inwentarskim sprzyjają rozwojowi owadów i bakterii, co z kolei prowadzi do emisji szkodliwych gazów. To wszystko ma wpływ na czystość upierzenia ptaków oraz klasę poubojową tuszek. Ważne jest również, aby kontrolować temperaturę ściółki, szczególnie w pierwszych dniach życia piskląt. To właśnie ona zapewnia im ciepło, a jej temperatura powinna wynosić około 30°C.
Dobry stan ściółki to nie tylko komfort dla ptaków, ale również korzyść dla hodowcy, przyczyniając się do lepszych wyników hodowlanych i jakości produktów.
W kurnikach skład mikroflory zmienia się w zależności od warunków środowiskowych. Sucha ściółka sprzyja rozwojowi bakterii, natomiast wilgotna pleśni i drożdży. W budynkach inwentarskich często występują pałeczki Gram-ujemne z rodzaju Salmonella, Klebsiella, Pseudomonas oraz Escherichia coli, oraz bakterie z grupy ziarniaków, jak Staphylococcus, Streptococcus, Aerococcus, Micrococcus. Salomonella może być przyczyną chorób, a zakażenie następuje przez wodę, paszę, ściółkę, a także przez gryzonie. Escherichia coli naturalnie bytuje w jelitach zdrowych ptaków, jednak przy zachwianiu równowagi bakteryjnej jej namnażanie może wywołać chorobę. Bakterie z grupy ziarniaków mogą powodować ropnie, zatrucia pokarmowe czy zapalenie płuc.
Bakterie urolityczne rozkładają mocznik do amoniaku, a ich aktywność zależy od materiału ściółkowego, pH i wilgotności. Amoniak tworzy wodorotlenek amonowy, który jest szkodliwy dla zdrowia ptaków. Oprócz amoniaku, w obiektach inwentarskich występują również szkodliwe gazy, takie jak siarkowodór i dwutlenek węgla. Niewłaściwa pielęgnacja ściółki może prowadzić do przekroczenia dopuszczalnych stężeń gazów, co skutkuje uszkodzeniem górnych dróg oddechowych, podrażnieniem błon śluzowych, owrzodzeniem rogówek oczu i obniżeniem odporności ptaków.
Materiał ściółkowy przechowywany na zewnątrz lub wraz z powietrzem wentylacyjnym do pomieszczeń inwentarskich może być źródłem szkodliwych mikroorganizmów, takich jak Penicillum, Candida czy Scopularopsis, które produkują mikotoksyny. Zarodniki grzybów, zwłaszcza suche, mogą być uwalniane do atmosfery pod wpływem wiatru, a ich stężenie wzrasta wraz z ruchem powietrza i zmniejszoną wilgotnością. Natomiast zarodniki wilgotne dostają się do powietrza w procesie zależnym od obecności wody, a ich zawartość wzrasta wraz z opadami deszczu i wilgotnością.
Obecność mikroorganizmów w wilgotnej ściółce może prowadzić do stanów zapalnych skóry stóp u ptaków, co może prowadzić do zakażeń bakteryjnych i grzybiczych oraz owrzodzeń. Zbyt niska wilgotność ściółki, spowodowana zbyt wysoką temperaturą, może prowadzić do zapylenia, co negatywnie wpływa na zdrowie ptaków i pracowników. Można kontrolować i eliminować czynniki zagrożenia poprzez kontrolowanie wilgotności i temperatury powietrza, przetrząsanie ściółki, stosowanie preparatów higroskopowych, zakwaszanie ściółki oraz stosowanie preparatów bakteriobójczych. Po rozłożeniu ściółki można wykonać zabieg dezynfekcyjny, aby wyeliminować mikroorganizmy, a także stosować preparaty ograniczające emisję szkodliwych gazów i pylenie ze ściółki. Polewając ściany i korytarze wodą, można zwiększyć wilgotność w pomieszczeniu oraz w ściółce.
W celu poprawy jakości ściółki i mikroklimatu w pomieszczeniach hodowlanych, stosuje się różnego rodzaju dodatki, takie jak domieszki torfu i węgla brunatnego oraz preparaty higienizacyjne pochodzenia mikrobiologicznego. Właściwe żywienie drobiu jest również istotne, ponieważ prawidłowy bilans składników pokarmowych ma wpływ na jakość i wilgotność odchodów. Pasze o zbyt dużym udziale białka, soli lub zjełczałe tłuszcze mogą prowadzić do chorób układu pokarmowego, a w konsekwencji zanieczyszczenia ściółki. Jakość wody podawanej ptakom również jest ważna, a liczba poideł powinna być dostosowana do obsady, aby zapobiec nadmiernemu rozchlapywaniu wody przez ptaki. Po zakończeniu cyklu produkcyjnego, ściółka może być wykorzystana jako nawóz, ale wcześniej należy ją poddać procesowi fermentacji. Dobór odpowiedniego rodzaju ściółki, utrzymanie jej wilgotności na właściwym poziomie i stworzenie optymalnego mikroklimatu w pomieszczeniach to działania, które mają na celu zapewnienie ptakom odpowiednich warunków i zapobieżenie powstawaniu niekorzystnych czynników środowiskowych. Dbając o jakość ściółki przez cały cykl produkcyjny, można wyeliminować ją jako źródło ewentualnych zagrożeń.